
Column Vera van Brakel: 'Samen de wereld mooier maken?'
Foto: Linda Bouritius Photography
Hoe gaat het met je, red je het een beetje in deze lastige periode? Wat is die vraag mij vaak gesteld, het afgelopen jaar! Elke keer weer kon ik volmondig antwoorden: "Heel goed, dank je". Heb ik dan geen zorgen of verdriet? Jazeker wel. Ik heb zorgen om onze kinderen en verdriet omdat we afscheid moesten nemen van dierbaren. Maar bij dat alles is het ook een fantastische tijd.

Ook voor mij stond de wereld op 20 maart 2020 even stil. Ik mag dan 71 zijn, ik ben nog lang niet uitgewerkt en uitgeleerd. Ik huldig het principe dat ik mezelf wil blijven ontwikkelen! Toen Nederland op slot ging vanwege een naar virus, viel ineens al mijn vrijwilligerswerk weg. Nadat mijn kasten waren opgeruimd hield ik wel erg veel tijd over.
Tijdens mijn vrijwilligerswerk bij het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid was ik als gastvrouw aanwezig geweest bij een arrangement ‘Vloggen voor senioren’. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt, het zaadje geplant. Vloggen is een tijdrovende bezigheid. Tijd die ik toen niet had. Nu met Corona was er ineens tijd in overvloed. Waarom niet proberen dat vloggen op te pakken. Veel heb je daar niet voor nodig. Op iedere mobiele telefoon zit tegenwoordig een goede camera.
De eerste vraag die ik mezelf stelde was, waaróver zou ik willen vloggen? Het antwoord had ik niet zomaar paraat. Maar wat ik wel zeker wist, ik wilde wat lichtheid brengen in het bestaan van de mensen. Zwaarte was er al genoeg. Mijn vlog moest wat vrolijkheid brengen zonder dat het gemaakt positief was. Ik koos voor echtheid. Gewoon mezelf laten zien in mijn dagelijkse leven, mét wat extra inhoud, een interviewtje, een kleine reportage, mooie beelden van mijn stad.
Vlog 1 zag het levenslicht op 16 maart 2020. Voor die eerste vlogs moest ik even flink op de trom slaan. Wie wil er nou kijken naar een vlog van een 70 jarige dame? Ik kreeg adviezen én commentaar. Één van de beste adviezen: "Schaf een geluidssetje aan, jouw beelden kunnen nog zo mooi zijn, als het geluid niet goed is haken mensen af."
Gaandeweg kwam er belangstelling. Archief Eemland benaderde mij met de vraag of ze de vlogs mochten opnemen in het archief vanwege het mooie tijdsbeeld. Er kwam een artikel in Trouw. De journaliste schreef dat ik vlogde over de dagelijkse lichtheid van het bestaan. Mooier kon ik het me niet wensen. Daarna ging het snel, kranten, tijdschriften, een vlog voor een campagne van een ministerie. Met als extraatje dat ik over mijn rol in die campagne bij Tijd voor MAX en Op1 mocht aanschuiven.
De kersen op deze mooie taart zijn de vlogs die ik maak voor de ouderenorganisatie KBO-PCOB. Vanaf september bezoek ik iedere maand een bekende senior. Leidraad is een uitspraak van Hedy d’Ancona: "Ambitie en Passie gaan niet met pensioen." Niet alleen op míjn lijf geschreven maar zeker ook op dat van de senioren die ik bezoek.
En lieve mensen wat heeft het me veel gebracht. Deze wijze, mooie en gelauwerde senioren die vaak nog midden in het leven staan. Die met liefde en passie vertellen over dat wat ze bezig houdt. Bij het monteren zie ik ze steeds weer langskomen, ga ik ze ook steeds beter leren kennen. Daarbij is het elke keer weer de kunst de mooie fragmenten te behouden. 'Kill your darlings', het is bijna dagelijkse kost geworden.
Niets heeft mij het afgelopen jaar zo geërgerd als de discussie over ‘dor hout’. Ik zie vooral senioren, bekend en onbekend, die nog zoveel te bieden hebben. Met hun wijsheid stimuleren en motiveren ze jongeren om iets van hun leven te maken. Ze staan met een open en nieuwsgierige blik in het leven en zijn van hún kant bereid om van jongeren te leren. Dat is ook voor mij het gedroomde scenario, oud en jong, samen optrekkend. Zo probeer ik de wereld met mijn vlogs een klein stukje mooier te maken. Hoe geeft u daar als 65-plusser invulling aan?
Vera van Brakel - VeraVlogt - VeraVerrast voor KBO-PCOB